<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d7758679\x26blogName\x3disms+end+schisms\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://qarcq.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://qarcq.blogspot.com/\x26vt\x3d8200749065121182551', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

isms end schisms

η ζωή, το σύμπαν & τα πάντα με δανεική ψηφιακή

Χάπι Nuyea

Thursday, December 29, 2005

με Υγεία!

Dear Santa,

Saturday, December 24, 2005


Murray Ismas !!!

Δυο λογάκια και έφυγα

Tuesday, December 20, 2005

Εντάξει, δεν ήθελα να πάρω θέση, αλλά θα το κάνω. Τελευταία σειρά, μέση παρακαλώ. Δεν έχει; Θα βγάλουμε πρώτη γραμμή τα μάτια μας. Όχι δε θέλω εξώστη. Απ’ τον εξώστη βλέπω πάντα την ίδια ταινία.

Είμαι ‘δηλωμένος’ φαν του φαινόμενου φαινομένου Thas. Με προέτρεψε να ανοίξω blog και παρότι δεν έχω καταφέρει να δομήσω κάτι αξιόλογο, είναι κάτι που με ευχαριστεί αρκετά και γι αυτό τον ευγνωμονώ. Είναι Κύριος και το

  • post αυτό θα ερχόταν αργά ή γρήγορα ως αντρίκεια ξήγα μεταξύ κυρίων. Θεωρώ πως καλώς έκανε. Εισάγει για πρώτη φορά λογοκρισία στα comments του (περιορισμό να το πω;), διότι δεν επιθυμεί πιστεύω να καταλήξει το πράγμα σε ξεκατίνιασμα μεσημεριανής εκπομπής με ανώνυμους τηλεθεατές, άξεστους στρέιτ και κακιασμένες gay voices. Έχει χτίσει σταδιακά μια εικόνα στη συλλογική συνείδηση της μπλογκόσφαιρας, έχει δείξει και αποδείξει το ήθος του. Για εμένα τα γραπτά του εφάπτονται πάντα της ουσίας των πραγμάτων, ακόμη και ως fart-jokes, και η ρομαντική ματιά, σε συνδυασμό με την προφανή καλλιέργεια και την ικανότητα να αρθρώνει συγκροτημένο λόγο με προσωπικό χαρακτήρα, μου ομορφαίνουν τη ζωή. Και σήμερα η ζωή στην Αθήνα χρειάζεται στη χειρότερη ένα αισθητικό σουλούπωμα για να συνεχίσεις απτόητος.

    Η vitamoderna (τι ωραίο που το μπλογκ είναι γένους θηλυκού, ε;) υπήρξε από νωρίς στον μπλογκόκηπο και με το ιδιαίτερο άρωμα που διαθέτει, έχει μαζέψει κατά καιρούς κάθε λογής έντομο γύρω της. Το μαγαζί έχει καλά vibes και προσωπικά εκκλησιάζομαι όποτε μπορώ. Και αν δεν πετάγομαι αρκετά συχνά να αναφωνήσω χάλελλούγια στα comments είναι επειδή σιωπώ εκστασιασμένος στην καρέκλα μου. Χαίρομαι Thas που πήγες τότε τον ‘κριτικό άνθρωπο’ στην A.V. και με συνάντησε απρόσμενα σε στιγμή ψυχολογικού μπλοκαρίσματος. Σε στιγμές σύγχυσης ψάχνω χρησμούς και οιωνούς στο ρολόι, στην τηλεόραση, στη δισκοθήκη μου, στη μπάρα, στο video club, στην ταράτσα μου, στον ουρανό, στο δρόμο, στο γαύγισμα των σκύλων πλέον και σε κείμενα του Thas, του Kuk, του Πιτσιρίκου, ή άλλων προσωπικών μου προτιμήσεων που δεν θα τις αναφέρω γιατί έτσι. Να τα πας και στη Lifo εάν θέλεις και στην Ελευθεροτυπία και στο Θέμα και οπουδήποτε αλλού σου κατέβει ή στα ζητήσουν. Όσο χειρότερο το μέσο τόσο περισσότερο λάμπει και αναδεικνύεται δια της αντίθεσης το κείμενο. Πάντως, με βάση την προηγούμενη θεωρία, ορθώς επέλεξες πρώτο το διαδίκτυο. Και επειδή και για την πληρωμή έχουν ειπωθεί κατά καιρούς διάφορα, εάν έχουν φράγκα, γδύσ’ τους. Εάν πάλι όχι, έσω καλός θείος και δώσε με το κείμενο και κάνα χαρτζιλίκι στα παιδιά. Να γυρνάει ο πλούτος.

    Τον πιτσιρίκο τον αναγνώσκω τακτικότατα από το πρώτο του post. Τον έχω στα links μου και δεν θα τον βγάλω που να μου υβρίζει περιπαικτικά τη μάνα επί ένα μήνα. Δεν έχει λόγους να το κάνει, αλλά εάν το κάνει θα του βάλω και δεύτερο link, έτσι για να γουστάρει. Στο δεύτερο μήνα και τρίτο link και πάει λέγοντας. Μου αρέσει που υπάρχει εδώ γύρω (και πλέον μέσα σ’ όλα) και έχω γελάσει επανειλημμένα με πάμπολλα απ’ όσα έχει ποιήσει. Από την πρώτη ημέρα δήλωσε το ποιόν του με το nick Pitsirikos. Είναι σατιρική ύπαρξη. Τα όρια της σάτιρας θεσπίζονται από το εκάστοτε κοινό και η απειροσύνη του διαδικτύου, με τους περισσότερους μπλόγκερς να μην έχουν το θεό τους, αποτελεί τον τελειότερο φορέα για αυτόν τον διαόλου σκούφο. Ίσως να έχει προηγούμενα με την A.V. ή άλλα μέσα, ίσως πάλι όχι και απλά σπάει πλάκα και διευρύνεται διαβάλλοντας. Ίσως έχει δίκιο για το gay lobby, ίσως προσπαθεί να δει ποιοι είναι κεκαλυμμένοι ομοφοβικοί , ίσως ‘να φταίει ο παιδικός του φίλος ο Γιωργάκης που χαϊδευόντουσαν μικροί’. Ο κόσμος τον λατρεύει και είναι δύναμη στο στοιχείο του. Βέβαια αυτό λένε και για την Κορομηλά.

    Ο ίδιος έχει προσθέσει και σοβαρότερα κείμενα στο blog του, προσπαθώντας εάν δεν κάνω λάθος να κάνει και κάποιον διαχωρισμό, πράγμα που δείχνει ότι η πληρότητα και η ολοκλήρωση στη συγγραφή ή το μπλόγκινγκ, ακόμα και για τον ίδιο δεν πραγματώνονται μέσω της απόλυτης σάτιρας. Πόσο ψηλά μπορείς να κρατήσεις τη στάθμη του ήθους και να αγγίζεις εις βάθος σοβαρά ζητήματα όταν φιλτράρεις τα περισσότερα μέσω του απεριόριστου χιούμορ; Το λέω αυτό διότι το κάνω κατά κόρων και συχνά αποτυγχάνω. Ο Pitsirikos έχει χιούμορ, δυνατό και όποτε θέλει ακραίο, καλαίσθητο ή καθωσπρεπεισμένο . Έχει δικό του τρόπο προσέγγισης και σχολιασμού των πάντων και ισορροπεί είτε το παραδέχεται είτε όχι στο προσωπικό του σκοινί όποτε γράφει σχολιάζοντας. Πιστεύω κατανοεί εις βάθος και καλύτερα από πολλούς τους όρους σάτιρα, ήθος και ευθιξία και πως σπάζοντας τα όρια διαφόρων θα δέχεται αντι-κριτική, ίδια ή χειρότερη από τη δική του και σπάνια έως ποτέ post με συγκρατημένη διατύπωση σαν αυτή του Τhas, με ύφος που δικαιολογεί αντιδράσεις και εξηγεί τυχόν παρεξηγήσεις.

    Προσπάθησα να προσομοιάσω -μάλλον ανεπιτυχώς- σε κάθε παράγραφο, το ύφος της γραφής μου με αυτή των εμπλεκομένων, για να απονείμω έτσι το σεβασμό μου προς τα πρόσωπα τους (ναι έχουν περισσότερά από ένα) και επειδή προσωπικά δεν έχω ύφος αλλά ήθελα να γράψω.

    Θέλω να είναι μονιασμένη η μπλογκόσφαιρα, διότι εάν είμαστε εμείς εναντίον μας, πώς θα είμαστε όλοι εναντίον τους. Και τέρμα αυτά τα ‘με μας ή με τους άλλους’, γιατί όλοι ακούμε Ψαριανό και ξέρουμε ότι εμείς είμαστε οι άλλοι.


    Υ.γ. Διάολε έγραψα πολύ πράγμα για
    comment
    . Δε λέει να σβήσω τώρα. Ναι, αλλά πού να το βάλω; (Φαντάζομαι τώρα, πόσοι σάτυροι τρώγονται να απαντήσουν…)

  • 83% happiness

    Image Hosted by ImageShack.us click on the image


    Yea?! Well what am I doing now… huh? What am I doing now?


    p.s. Weird happy smile and red eyes you said? Oh, we cracked the code alright!

    Silent night

    Thursday, December 15, 2005
    Την περίοδο της σοκολαταπαγόρευσης, οι κάτοικοι βγαίναν στους δρόμους τις νύχτες. Στριμώχνονταν στα καπνοδοχεία αναζητώντας υποκατάστατο. Αποχωρούσαν διακριτικά ανά ζευγάρι και κρυμμένοι σε δώματα, επιδίδονταν σε κάθε λογής σεξουαλικές πράξεις προκείμενου να καταπολεμήσουν το αίσθημα της στέρησης.

    Οι χριστιανοί παγανίζονταν. Έσερναν κωνοφόρα από τις γύρω πλαγιές στα σπίτια τους και τα έβαζαν στην πρίζα. Έλατα πιστοποιημένα, εγγύηση πως δεν θα ξαναζούσαν το χριστουγεννιάτικο εφιάλτη του 2012.

    - Έπεσε κι άλλο. Το είδες;
    - …
    - Ποτέ δεν ακούς όταν σου μιλάω στο κρεβάτι. Γυρνάς αμέσως πλάτη και ροχαλίζεις.
    - Χμ…;
    - Το αστέρι. Το είδες;
    - Σε λίγο…

    Γνώρισε τον πατέρα της στα 19. Εκείνη κατανόησε τη μητέρα της. Εκείνος, για τα γενέθλιά της, της χάρισε στον καφέ τους ένα ‘σπαθί’, παζαρεύοντας με έναν ασιάτη, πλανόδιο μετανάστη.

    - Τι σε λίγο ρε;! Το αστέρι σου είπα…
    - Ποιο αστέρι ρε μωρό;

    Πηδάει στο πάτωμα και ανοίγει την ντουλάπα. Σηκώνει το ξίφος και αποκεφαλίζει το δέντρο.

    - Αυτό το αστέρι! Το είδες;
    - …Ήρεμα.
    - Όχι ήρεμα… ‘Σοκολάτα’ μαλάκα! Όποτε βλέπεις αστέρι να πέφτει, θα εύχεσαι ‘σοκολάτα’!

    I'm barking in the rain

    Wednesday, December 14, 2005

    Time is money... Buy me some time.

    Friday, December 09, 2005



    Βρείτε τις διαφορές, κερδίστε ένα εορτοδάνειο και χάστε τον ύπνο σας.

    Ο κος Στράτος με ευκολίες στις συναλλαγές, χρονική αμεσότης, ευέλικτο πρόγραμμα αποπληρωμής, κυμαινόμενο ποσό δανεισμού προσαρμοσμένο στις ατομικές μου ανάγκες, εικοσιτετράωρη φόουν-λάιν υπηρεσία και ποκετσάιζ-φλάιερς σε φανάρι της Σταδίου φαντάζει ιδανικός. Είναι και η χρήση του βαφτιστικού του ονόματος, που όπως και να το κάνουμε, προσδίδει μια θερμότης στις άχαρες κατά τ’άλλα διαδικασίες οικονομικών συναλλαγών. Έναν τόνο ανθρωπιάς ανάμεσα στις γκρίζα στυλιζαρισμένες γραβάτες των τραπεζών. Φαντάζομαι έναν ηλικιωμένο, λαϊκό ‘ήρωα’ πρόθυμο να βοηθήσει το συνάνθρωπο του σε μια στιγμή ανάγκης.
    -Κύριε Ευστράτιε…
    -Λέγε με Στράτο αγόρι μου! Τι μπορώ να κάνω για σένα;

    Από τη άλλη, το αδιάβροχο αυτοκόλλητο μισής Α4 στο σταθμό της Αττικής, με σταθερή έδρα την Ιωαννίνων και πίστη στο –με αιματηρούς αγώνες κεκτημένο- οχτάωρο, αδιαμφισβήτητα, εμπνέει συνέπεια, υπευθυνότης και άψογη συναλλαγή. Το σταθερό νούμερο και τα περιορισμένα ποσά εγγυούνται τη σοβαρότης του εν λόγω γραφείου. Λαμβάνοντας υπόψιν και τη μισάωρη εξυπηρέτηση, κερδίζω χρονικά μια ιπποδρομία.

    Εντοιχισμένος σε κολόνα νεόκτιστου επί της Ιωαννίνων ή πόδια σπασμένα σε αρχαιοελληνικό Σίγμα; Διλήμματα, διλήμματα.

    Σύμφωνα με τα σημερινά δελτία ειδήσεων,
    4000 αιτήσεις γίνονται καθημερινά για εορτοδάνεια και
    12000 αυτοκίνητα κατασχέθηκαν μόνο 2005.
    Ζωή με δόσεις και δάνεια χωρίς εγγύηση.
    Χωρίς εγγύηση ότι θα ’χετε πόδια να γονατίσετε, παρακαλώντας να μη σας πάρουν το ‘πατρικό’ για καθυστέρηση μίας ημέρας.

    Ho Ho Ho!!!