<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d7758679\x26blogName\x3disms+end+schisms\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://qarcq.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://qarcq.blogspot.com/\x26vt\x3d8200749065121182551', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

isms end schisms

η ζωή, το σύμπαν & τα πάντα με δανεική ψηφιακή

Father Don Johnston

Friday, September 30, 2005

Ανά τακτά διαστήματα, χρόνια τώρα, κατά τη διάρκεια που τελείται το φαινόμενο της αϋπνίας κάθομαι στο σκοτάδι μπροστά στην εκτυφλωτική οθόνη μου και παράγω-αναπαράγω μουσικά θέματα, προσπαθώντας να συντονίσω τα ηχητικά με τα ανήσυχα εγκεφαλικά μου κύματα.

Με αυτές τις μικρές, σε χρονική έκταση και καλλιτεχνική αξία, μελωδικές μουτζούρες από -συνήθως παράνομες αλλά με σεβασμό οικειοποιημένες- λούπες και σαμπλαρίσματα, που στην τριαξονική απεικόνιση σύνθεσης, ενορχήστρωσης και παραγωγής κινούνται πάντα στο διάστημα ατελής – ημιτελής, μάχομαι τη νυχτερινή υπερένταση και τις φωνές στο κεφάλι μου.

Η όλη δημιουργική διαδικασία υπολογίζεται στο τρίωρο. Κατόπιν, ξαπλώνω στο πάτωμα και με τυφλή ανίχνευση μαζεύω τα μάτια μου, που μετά από τόσες ώρες πέφτουν και κυλάνε συνήθως στον τοίχο πίσω απ’ τη βιβλιοθήκη. Τα φοράω ανάποδα στις κοιλότητες που κρύβουν οι ματωμένες κουμπότρυπες, αφήνω τη δημιουργία μου στο repeat προς νανουριστικό κάψιμο και ακουμπάω στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή αργότερα, ξυπνάω στάχτη από τον επαναλαμβανόμενο μουσικό –πλέον- εφιάλτη και με ένα μάτι, είτε γιατί το άλλο δεν ανοίγει είτε επειδή το γειτονάκι μου έχει χάσει κάποια καουτσουκομπάλα στο δωμάτιο, διαγράφω το δημιούργημα μου. Πάντα. Έχει συμβεί να κρασάρει κατά την επανάληψη ο υπολογιστής και το τερατούργημα να αυτοκτονήσει παρασέρνοντας μαζί του όλο το σύστημα. Είναι ένα συμβάν που το θυμάμαι με μεγάλη υπερηφάνεια και ικανοποίηση από ένα κομμάτι που δεν θυμάμαι το παραμικρό ηχόχρωμα. Μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια ανάλαφρου ύπνου έχω γράψει και διαγράψει, με συνοπτικές διαδικασίες, περισσότερα από τριάντα ανήλικα wannabe demo-songs. Δεν θα ήθελα να εξηγήσω γιατί το κάνω αυτό. Κανένα από τα επιμέρους στάδια δεν περιέχει πλήρης συνείδηση. Το όλο εγχείρημα σχετίζεται με τη ‘χους εις χούν’ ανακύκλωση. Άλλωστε οι μισοί από εσάς καίτε ποιήματα στην ταράτσα, θάβεται πίνακες στην αυλή σας, ερωτεύεστε κάνετε σχέσεις και χωρίζετε. Καταλαβαίνεται.

Χτες το πρωί κατά τη διάρκεια μιας εκκαθάρισης βρήκα έναν ξεχασμένο Μόγλι στη ζούγκλα του σκληρού μου modified: Sunday, June 13, 2004. Ένα φτηνό dub-οειδές εγχείρημα με samples κυρίως από τα ethiopiques series. Δεν ήξερα πώς είχε διαφύγει της διαγραφής. Κατανοείται την έκπληξη και την ικανοποίηση να βλέπω το ίδιο βράδυ έναν από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες να χρησιμοποιεί και αυτός –πολύ πιο σωστά- το Yekerme Sew και άλλα θαύματα του Mulatu Astatke. Η αμερικάνικη μετάφραση του τίτλου για το συγκεκριμένο κομμάτι είναι A Man Of Experience And Wisdom. Τα δικά μου ταχυδακτυλουργικά τρικς δεν έχουν όνομα –τα αποθηκεύω ως _______ και πεθαίνουν πριν τα βαφτίσω-, αλλά μετά από αυτή τη μικρή ιστορία θέλησα να βρω ένα αντιπροσωπευτικό όνομα για τον κρυμμένο Μόγλι και να τον αφήσω ελεύθερο σε ξένες ζούγκλες να ηχήσει σε αϋπνίες άλλων.

Berserk on wolF” ως αναγραμματισμός του “Broken Flowers”. Καληνύχτα.

Berserk on wolF

[o_o]

Barflies

Monday, September 19, 2005

Τριμελής αντροπαρέα υδατογραφούμε τράιμπαλ δημιουργίες στο ξύλο με τον υγροποιημένο αέρα που κυλάει απ’ τα ποτήρια μας.

-‘Κάθεστε σα τελειωμένοι στη μπάρα’, λέει ευγενικά η πιο καλή γκαρσόνα.

-‘Αυτή είναι η αρχή της’, της εξηγώ δισήμαντα.
‘Το τελείωμα είναι δεξιά στο βάθος…’και γνέφω προς το άδειο μισό του μαγαζιού όπου καταλήγει το λουστραρισμένο μαόνι και μισοστέκεται ακουμπισμένος και ολομόναχος ο γκόμενος της. Χαμογελάει, παίζει τα βλέφαρα του και κλώθει προσεκτικά κι εκείνος το σκαμπό του. Η ‘καλή’ του μας απορρίπτει ομαδικά με ένα ξινό χαμόγελο. Υπερευαισθησίες μιας κυνικά επικριτικής συνεργάτιδας. Με λατρεύει όταν λείπει η αδελφή ψυχή της, αλλά εδώ και ώρα τρώγεται και με κεντρίζει. Λες να την πλήγωσα με αυτό που είπα; Δε θα μας ξαναενοχλήσει για απόψε.

-Ζηλεύεις! (…έκανα λάθος)

-Μόνο τα ποτά που πίνει τζάμπα ίσως.

-‘Ζηλεύεις!’, προβάρει επαναλαμβάνοντας την πνευματώδη μονολεκτική ατάκα της.

-‘Στάνταρ’, ανταποδίδω το παντός καιρού αφοπλιστικό κλισέ μου.
'Εάν αναφέρεσαι γενικά, θα συμφωνήσω μαζί σου, ναι γενικά ζηλεύω, ωστόσο πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό με το οποίο είναι μάταιο και αφύσικο να μάχομαι. Αυτή η κεκαλυμμένη εκδήλωση πάθους είναι καθαρά ζωδιακή υπόθεση. Εσύ ξέρεις απ’ αυτά. Γεννήθηκα έτσι. Εάν δεν κατανοείς και δεν αναγνωρίζεις τη συμβολή της ζήλιας στο ερωτικό δράμα, τουλάχιστον μην την κατακρίνεις ως ψεγάδι και αδυναμία. Δηλαδή έτσι και γεννιόμουν κουτσός, θα επαναλάμβανες σε όλους εδώ μέσα ότι δεν μπορώ να χορέψω;'

--'Τι σου λέει πάλι αυτός;', αναφωνεί με την είσοδο του ο εργοδότης μας και αφήνει μετέωρο το προηγούμενο ερώτημα.

-Ε, τα δικά του.

--Δε σου ’χω πει να μην πειράζεις τα κορίτσια μας;

-Δεν τα πειράζω. Τεστάρω τις αντοχές τους στη γοητεία μου και δέχομαι σεξουαλικές παρενοχλήσεις ανά τρίλεπτο. Είναι αδύναμες σου λέω. Θα σου το κλείσουν το μαγαζί.

--Καλά, εσύ γιατί κάθεσαι και δεν αλλάζεις καμιά μουσική που έχει κολλήσει το cd εδώ και ώρα;

-Δεν έχει κολλήσει είναι λούπα.

--Παίξε κάτι πιο αναγνωρίσιμο.

-Έχω τον ύμνο του Ολυμπιακού, να το βάλω Dj Babis; Μαρία, βάλε μου μια πανγαλακτική γαργαροκροτίδα όταν μπορέσεις.

-Μια τι;

-Ξέχασα. Μόνο αναγνωρίσιμα ποτά.

--Έχω παρέα έξω, παίξε κάτι απ’ αυτά τα γλυκά τα δικά σου. Ξέρεις εσύ.

-Μπάμπη, παράτα το. Οι μόνοι που πηδούν εδώ μέσα είναι οι δίσκοι και τα σιντιά μου στα μηχανήματα σου. Ήρθε ένα θηλυκό στο μαγαζί και θα αλλάξουμε διακόσμηση; Εμένα που με βλέπεις, έχω κάνει ‘ψυχολογία χώρου’ και λέω ότι η κοπέλα δεν είναι ακόμα έτοιμη για εύηχα ακούσματα και βαριές ανάσες. Κώστα, άλλα μαγαζιά είναι τίγκα στη γυναίκα. Το δικό μας γιατί είναι τίγκα στο ‘γυναικά’;

Όνειρα γλυκά σε όσους πλέκουν και δε μπλέκουν απλά τα μπούτια τους

Friday, September 16, 2005

Βρε αμάν, αμάν... αμάν

Thursday, September 15, 2005

Πώς να το πω τώρα στ' Αγγλέζικα για να καταλάβουμ’ όλοι;

Λύσ’ το να κάτσω πάνω του...

Monday, September 12, 2005


- Σούλα το σκυλί δεν τρώει. Πρέπει να ’χει πάθει κατάθλιψη εδώ στην πόλη.

- Μα Τζέρι, το’ χεις διαρκώς δεμένο έξω απ’ το μαγαζί. Τη μέρα τον γαβγίζουν οδηγοί και περαστικοί, το βράδυ τον κλωτσάνε και του τραγουδούν οι θαμώνες απ’ τα γύρω σκυλάδικα και χτες, άγρια μεσάνυχτα, τον δάγκωσε ένας κύριος γιατί κοίταξε λέει περίεργα τη συνοδό του.

- Γυναίκα πρέπει να προσαρμοστεί. Τον εκπαιδεύω να μου φιλάει θέση πάρκινγκ για όταν πάρουμε αμάξι. Νομίζεις ότι για μένα είν’ εύκολο; Εγώ πώς εγκατέλειψα την όμορφη Κεφαλονιά και έριξα άγκυρα έξω απ’ αυτό το μαγαζί; Τελοσπάντων, θα του αλλάξω καδένα γιατί σκουριάζει.

- Η αλυσίδα;

- Το σκυλί Σούλα, το σκυλί.

μτφρ. ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

whenever I smile, I smile enough...

Friday, September 02, 2005

Thank U