Εντάξει, δεν ήθελα να πάρω θέση, αλλά θα το κάνω. Τελευταία σειρά, μέση παρακαλώ. Δεν έχει; Θα βγάλουμε πρώτη γραμμή τα μάτια μας. Όχι δε θέλω εξώστη. Απ’ τον εξώστη βλέπω πάντα την ίδια ταινία.
Είμαι ‘δηλωμένος’ φαν του φαινόμενου φαινομένου Thas. Με προέτρεψε να ανοίξω blog και παρότι δεν έχω καταφέρει να δομήσω κάτι αξιόλογο, είναι κάτι που με ευχαριστεί αρκετά και γι αυτό τον ευγνωμονώ. Είναι Κύριος και το post αυτό θα ερχόταν αργά ή γρήγορα ως αντρίκεια ξήγα μεταξύ κυρίων. Θεωρώ πως καλώς έκανε. Εισάγει για πρώτη φορά λογοκρισία στα comments του (περιορισμό να το πω;), διότι δεν επιθυμεί πιστεύω να καταλήξει το πράγμα σε ξεκατίνιασμα μεσημεριανής εκπομπής με ανώνυμους τηλεθεατές, άξεστους στρέιτ και κακιασμένες gay voices. Έχει χτίσει σταδιακά μια εικόνα στη συλλογική συνείδηση της μπλογκόσφαιρας, έχει δείξει και αποδείξει το ήθος του. Για εμένα τα γραπτά του εφάπτονται πάντα της ουσίας των πραγμάτων, ακόμη και ως fart-jokes, και η ρομαντική ματιά, σε συνδυασμό με την προφανή καλλιέργεια και την ικανότητα να αρθρώνει συγκροτημένο λόγο με προσωπικό χαρακτήρα, μου ομορφαίνουν τη ζωή. Και σήμερα η ζωή στην Αθήνα χρειάζεται στη χειρότερη ένα αισθητικό σουλούπωμα για να συνεχίσεις απτόητος.
Η vitamoderna (τι ωραίο που το μπλογκ είναι γένους θηλυκού, ε;) υπήρξε από νωρίς στον μπλογκόκηπο και με το ιδιαίτερο άρωμα που διαθέτει, έχει μαζέψει κατά καιρούς κάθε λογής έντομο γύρω της. Το μαγαζί έχει καλά vibes και προσωπικά εκκλησιάζομαι όποτε μπορώ. Και αν δεν πετάγομαι αρκετά συχνά να αναφωνήσω χάλελλούγια στα comments είναι επειδή σιωπώ εκστασιασμένος στην καρέκλα μου. Χαίρομαι Thas που πήγες τότε τον ‘κριτικό άνθρωπο’ στην A.V. και με συνάντησε απρόσμενα σε στιγμή ψυχολογικού μπλοκαρίσματος. Σε στιγμές σύγχυσης ψάχνω χρησμούς και οιωνούς στο ρολόι, στην τηλεόραση, στη δισκοθήκη μου, στη μπάρα, στο video club, στην ταράτσα μου, στον ουρανό, στο δρόμο, στο γαύγισμα των σκύλων πλέον και σε κείμενα του Thas, του Kuk, του Πιτσιρίκου, ή άλλων προσωπικών μου προτιμήσεων που δεν θα τις αναφέρω γιατί έτσι. Να τα πας και στη Lifo εάν θέλεις και στην Ελευθεροτυπία και στο Θέμα και οπουδήποτε αλλού σου κατέβει ή στα ζητήσουν. Όσο χειρότερο το μέσο τόσο περισσότερο λάμπει και αναδεικνύεται δια της αντίθεσης το κείμενο. Πάντως, με βάση την προηγούμενη θεωρία, ορθώς επέλεξες πρώτο το διαδίκτυο. Και επειδή και για την πληρωμή έχουν ειπωθεί κατά καιρούς διάφορα, εάν έχουν φράγκα, γδύσ’ τους. Εάν πάλι όχι, έσω καλός θείος και δώσε με το κείμενο και κάνα χαρτζιλίκι στα παιδιά. Να γυρνάει ο πλούτος.
Τον πιτσιρίκο τον αναγνώσκω τακτικότατα από το πρώτο του post. Τον έχω στα links μου και δεν θα τον βγάλω που να μου υβρίζει περιπαικτικά τη μάνα επί ένα μήνα. Δεν έχει λόγους να το κάνει, αλλά εάν το κάνει θα του βάλω και δεύτερο link, έτσι για να γουστάρει. Στο δεύτερο μήνα και τρίτο link και πάει λέγοντας. Μου αρέσει που υπάρχει εδώ γύρω (και πλέον μέσα σ’ όλα) και έχω γελάσει επανειλημμένα με πάμπολλα απ’ όσα έχει ποιήσει. Από την πρώτη ημέρα δήλωσε το ποιόν του με το nick Pitsirikos. Είναι σατιρική ύπαρξη. Τα όρια της σάτιρας θεσπίζονται από το εκάστοτε κοινό και η απειροσύνη του διαδικτύου, με τους περισσότερους μπλόγκερς να μην έχουν το θεό τους, αποτελεί τον τελειότερο φορέα για αυτόν τον διαόλου σκούφο. Ίσως να έχει προηγούμενα με την A.V. ή άλλα μέσα, ίσως πάλι όχι και απλά σπάει πλάκα και διευρύνεται διαβάλλοντας. Ίσως έχει δίκιο για το gay lobby, ίσως προσπαθεί να δει ποιοι είναι κεκαλυμμένοι ομοφοβικοί , ίσως ‘να φταίει ο παιδικός του φίλος ο Γιωργάκης που χαϊδευόντουσαν μικροί’. Ο κόσμος τον λατρεύει και είναι δύναμη στο στοιχείο του. Βέβαια αυτό λένε και για την Κορομηλά.
Ο ίδιος έχει προσθέσει και σοβαρότερα κείμενα στο blog του, προσπαθώντας εάν δεν κάνω λάθος να κάνει και κάποιον διαχωρισμό, πράγμα που δείχνει ότι η πληρότητα και η ολοκλήρωση στη συγγραφή ή το μπλόγκινγκ, ακόμα και για τον ίδιο δεν πραγματώνονται μέσω της απόλυτης σάτιρας. Πόσο ψηλά μπορείς να κρατήσεις τη στάθμη του ήθους και να αγγίζεις εις βάθος σοβαρά ζητήματα όταν φιλτράρεις τα περισσότερα μέσω του απεριόριστου χιούμορ; Το λέω αυτό διότι το κάνω κατά κόρων και συχνά αποτυγχάνω. Ο Pitsirikos έχει χιούμορ, δυνατό και όποτε θέλει ακραίο, καλαίσθητο ή καθωσπρεπεισμένο . Έχει δικό του τρόπο προσέγγισης και σχολιασμού των πάντων και ισορροπεί είτε το παραδέχεται είτε όχι στο προσωπικό του σκοινί όποτε γράφει σχολιάζοντας. Πιστεύω κατανοεί εις βάθος και καλύτερα από πολλούς τους όρους σάτιρα, ήθος και ευθιξία και πως σπάζοντας τα όρια διαφόρων θα δέχεται αντι-κριτική, ίδια ή χειρότερη από τη δική του και σπάνια έως ποτέ post με συγκρατημένη διατύπωση σαν αυτή του Τhas, με ύφος που δικαιολογεί αντιδράσεις και εξηγεί τυχόν παρεξηγήσεις.
Προσπάθησα να προσομοιάσω -μάλλον ανεπιτυχώς- σε κάθε παράγραφο, το ύφος της γραφής μου με αυτή των εμπλεκομένων, για να απονείμω έτσι το σεβασμό μου προς τα πρόσωπα τους (ναι έχουν περισσότερά από ένα) και επειδή προσωπικά δεν έχω ύφος αλλά ήθελα να γράψω.
Θέλω να είναι μονιασμένη η μπλογκόσφαιρα, διότι εάν είμαστε εμείς εναντίον μας, πώς θα είμαστε όλοι εναντίον τους. Και τέρμα αυτά τα ‘με μας ή με τους άλλους’, γιατί όλοι ακούμε Ψαριανό και ξέρουμε ότι εμείς είμαστε οι άλλοι.
Υ.γ. Διάολε έγραψα πολύ πράγμα για comment. Δε λέει να σβήσω τώρα. Ναι, αλλά πού να το βάλω; (Φαντάζομαι τώρα, πόσοι σάτυροι τρώγονται να απαντήσουν…)
This entry was posted
on Tuesday, December 20, 2005 at 8:27 PM.
You can skip to the end and leave a response.
1:33 AMΚαλά, το ποιος διαθέτει το περίφημο "ήθος", μετά από ένα κείμενο σαν αυτό, δεν χρειάζεται να το πούμε.
Εκτός αυτού, θυμάμαι όλα σου τα υποστηρικτικά, ποιητικά σχόλια που επεξεργάστηκα κατά καιρούς, διότι όπως έχουμε ξαναπεί, τα λόγια σου θέλουν τουλάχιστον 8ώρες για να "κάτσουν"- όση η διάρκεια ενός νυχτερινού ύπνου περίπου.
Σ' ευχαριστώ. Είσαι πιο φίλος από φίλο. Είσαι το καλό εκείνο πνεύμα που φροντίζει πάντα τη φωτιά στο τζάκι και τα κρασιά στο κελάρι. Είσαι ο δικός μου, ο κριτικός μου άνθρωπος, απ' την αρχή.
Καλά Χριστούγεννα, quarcq. Σ' ευχαριστώ (τόσο μα τόσο) πολύ, για όλα.
9:29 AM
Τώρα έχεις και ολίγον από σωματίδιο. (quark)
Sorry.
4:20 PM
And as a quark-cq my wild mood
swings and spins
and goes ‘up’ and ‘down’
and round this blog-town.
And meets ‘strange’ nicks,
with words of ‘charm’,
they won’t let me mope,
they lift my mood
from ‘bottom’ to ‘top’.
And since now is Christmas,
let’s all have fun.
So pass me the bottle,
God bless us every one!
6:46 PM
Άι λάικντ ιτ, Άι λάικντ ιτ βέρυ ματς. Άι λάικ γιού εντ Άι λάικ γιορ μάδερ. Χάου ντου γιού προνάουνς γιόρ νέημ ιν γκρίκ; Άι χεντ ε ντισκάσιον γουίθ θας.
*
Σόρρυ φορ δε γκρίκλις, μπατ μάι κομπιούτερ χεζ νόου λάτιν φοντς.
*
πι ες: Χέπυ Νιού Γίαρ. Άι λάικ γιου βέρι ματς.
*
πι ες 2: ωλγουέηζ διζ.
*
1:16 PM
Sas euxaristw. Sas euxaristw polu aksiotime kurie Kouk.
Ti na pw twra? Like-wise!
Μάι μαμ θίνκς βέρυ χάιλι οφ γιού, εντ μάι νταντ απρίσιε’ι’τς γιου εντ γιορ τέιστ ιν γουίμεν.
Sas euxomai ta kalutera, ta geystikotera, ta gohteytikotera, ta gemata empneush, xara kai apolaush.
» Post a Comment