Ε, όχι κι απ΄την τσέπη μου...
Wednesday, June 22, 2005
Εγώ δεν είχα πάρει εισιτήριο, γιατί όπως και οι περισσότεροι (απ’ότι αποδείχτηκε) απ’το ελληνικό μουσικόφιλο Target group δεν είχα να δώσω «μονομιάς» 100 euros για να απολαύσω εντός διαστήματος μίας εβδομάδας Μάλαμα, Krafwerk, Aphex ή οτιδήποτε άλλο γουστάρει ο καθένας από τα χιλιάδες live(s) που πλάκωσαν το φετινό καλοκαίρι στη χώρα μας μετά από έναν ακόμα ηχητικά παγωμένο χειμώνα.
Τα εισιτήρια για τους δυο πρώτους τα πήρα αντιστοίχως στο ταμείο και την παραμονή, γιατί τότε είχα λεφτά στην τσέπη μου.
Και προχτές το βράδυ δούλεψα 10ωρο για να συμπληρώσω τα απαιτούμενα για τον Aphex.
Κατεβαίνω όλος χαρά στην ticket house και μαθαίνω τα νέα.
Και τώρα οι γνωστοί παράγοντες τα βάζουν με τους τσαμπατζήδες.
Δηλαδή τους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους φίλους τους , τις γκόμενές τους και τις γκόμενες των φίλων τους, που τους προμηθεύουν οι ίδιοι με προσκλήσεις, τους 50 ‘μουσικούς παραγωγούς’ βδέλες (ονόματα δε λέω γιατί το χρησιμοποιούν για διαφήμιση…πότε παίξαν Aphex όλοι αυτοί στη εκπομπή τους?) και άλλους 50 κολλητούς-γκομενίτσες που κάνουν τα γλυκά μάτια-«μισά λεφτά και μπήκατε» που θα άφηναν οι Νεάντερταλ της πόρτας.
Δηλαδή, ή που θα δω τσάμπα τις μπάντες της αρεσκείας μου εγώ και οι γνωστοί των γνωστών μου και θα βγάλουμε και τα φράγκα για το φετινό κότερο, ή άκυρο ρε ελεεινοί τσαμπατζήδες που ήθελα και να σας μορφώσω μουσικά κι εσείς μου χαλάσατε τη «διάθεση». Το καλοκαίρι δε μου το χαλάσατε, γιατί ξέρω ότι όσοι πήγατε για εισιτήρια Aphex φύγατε με χαρτάκια των Skatalites, γιατί είσαστε πολύ θλιμμένοι εσείς και οι φίλοι σας για να φύγετε με άδεια χέρια και αυτιά για τις διακοπές σας (στα χλιδάτα Κουφονήσια, τη Γαύδο ή την Ελαφόνησο ).
Jackpot στις 29 για το G-fest.
Μάγκες κάπως πρέπει να βγουν αυτά τα λεφτά και εγώ όσων αφορά την εγγυημένη επιτυχία των επενδύσεων μου δεν αρκούμαι ούτε σε μετοχές Microsoft.
Τι 30, τι 40, τι 50?
Είμαι ένας έντιμος επιχειρηματίας, σωστός κύριος όσον αφορά το λόγο μου και όλοι γνωρίζεται από παλαιότερα φεστιβάλ συναδέλφων, ότι εάν πχ.ο KID606 δεν ερχόταν για δικούς του λόγους, εγώ πριν ακόμα από την έναρξη της συναυλίας (για το ταξί ρε αδερφέ, για μια μπύρα) θα σας επέστρεφα τα 5 -κατ’ αντιστοιχία του εύρους του καλλιτέχνη- euros.
Θα δανειστώ την ατάκα του Τζιμάκου για τον εθνικό μας Νταλάρα και θα πω σε όλους εσάς, τσαμπατζήδες και μη:
‘Εντάξει ρε παιδιά, είπαμε φιλανθρωπικά, αλλά όχι κι απ’την τσέπη μου.’
Τα εισιτήρια για τους δυο πρώτους τα πήρα αντιστοίχως στο ταμείο και την παραμονή, γιατί τότε είχα λεφτά στην τσέπη μου.
Και προχτές το βράδυ δούλεψα 10ωρο για να συμπληρώσω τα απαιτούμενα για τον Aphex.
Κατεβαίνω όλος χαρά στην ticket house και μαθαίνω τα νέα.
Και τώρα οι γνωστοί παράγοντες τα βάζουν με τους τσαμπατζήδες.
Δηλαδή τους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους φίλους τους , τις γκόμενές τους και τις γκόμενες των φίλων τους, που τους προμηθεύουν οι ίδιοι με προσκλήσεις, τους 50 ‘μουσικούς παραγωγούς’ βδέλες (ονόματα δε λέω γιατί το χρησιμοποιούν για διαφήμιση…πότε παίξαν Aphex όλοι αυτοί στη εκπομπή τους?) και άλλους 50 κολλητούς-γκομενίτσες που κάνουν τα γλυκά μάτια-«μισά λεφτά και μπήκατε» που θα άφηναν οι Νεάντερταλ της πόρτας.
Δηλαδή, ή που θα δω τσάμπα τις μπάντες της αρεσκείας μου εγώ και οι γνωστοί των γνωστών μου και θα βγάλουμε και τα φράγκα για το φετινό κότερο, ή άκυρο ρε ελεεινοί τσαμπατζήδες που ήθελα και να σας μορφώσω μουσικά κι εσείς μου χαλάσατε τη «διάθεση». Το καλοκαίρι δε μου το χαλάσατε, γιατί ξέρω ότι όσοι πήγατε για εισιτήρια Aphex φύγατε με χαρτάκια των Skatalites, γιατί είσαστε πολύ θλιμμένοι εσείς και οι φίλοι σας για να φύγετε με άδεια χέρια και αυτιά για τις διακοπές σας (στα χλιδάτα Κουφονήσια, τη Γαύδο ή την Ελαφόνησο ).
Jackpot στις 29 για το G-fest.
Μάγκες κάπως πρέπει να βγουν αυτά τα λεφτά και εγώ όσων αφορά την εγγυημένη επιτυχία των επενδύσεων μου δεν αρκούμαι ούτε σε μετοχές Microsoft.
Τι 30, τι 40, τι 50?
Είμαι ένας έντιμος επιχειρηματίας, σωστός κύριος όσον αφορά το λόγο μου και όλοι γνωρίζεται από παλαιότερα φεστιβάλ συναδέλφων, ότι εάν πχ.ο KID606 δεν ερχόταν για δικούς του λόγους, εγώ πριν ακόμα από την έναρξη της συναυλίας (για το ταξί ρε αδερφέ, για μια μπύρα) θα σας επέστρεφα τα 5 -κατ’ αντιστοιχία του εύρους του καλλιτέχνη- euros.
Θα δανειστώ την ατάκα του Τζιμάκου για τον εθνικό μας Νταλάρα και θα πω σε όλους εσάς, τσαμπατζήδες και μη:
‘Εντάξει ρε παιδιά, είπαμε φιλανθρωπικά, αλλά όχι κι απ’την τσέπη μου.’
