Persefonis
Ο αργοπορημένος με τη νευρική οδήγηση που στρίβει απ’ τη γωνία, επιταχύνει θορυβωδώς ελάχιστα μέτρα, για να κοκαλώσει ακαριαία μπροστά στο σβηστό φανάρι.
Το στροβιλιζόμενο αεράκι που αφήνει στο διάβα του, μη προαναγγελθέν τοπικό φαινόμενο ασθενούς εντάσεως και μικρής διάρκειας, τινάσσει την ανθισμένη αμυγδαλιά, τα πέταλα της οποία σκορπούν σα χαρτοπόλεμος στο πεζοδρόμιο.
Εκεί όπου μια χτυπημένη φάλαγγα από κάμπιες σκορπίζει κι εκείνη άναρχα εδώ και κάνα τέταρτο. Η πρωινή έφοδος των περαστικών αποδεκάτισε τη διμοιρία, αλλά οι απώλειες δεν κάμπτουν τη διάθεση για αγώνα στην πορεία προς τη μεταμόρφωση.
Ομόρφυνε και η Μαρία η άσχημη.
(Τι ωραία που περάσαμε τις προάλλες; Γλίτωσε το σπιτικό μου από την απογευματινή ζώνη διασκέδασης. Τρώγαμε και γελούσαμε υπό το φως των κεριών και την ηχητική επένδυση του Satie από το μονοφωνικό ηχειάκι του mp3 player.
Ώσπου ήρθε το ρεύμα, ανάψαν τα φώτα, σβήσαν τα κεριά, άδειασε η κουζίνα, γέμισε το σαλόνι κι άνοιξ’ η τηλεόραση.)
To Hell!
Ο αργοπορημένος με τη νευρική οδήγηση ανεβάζει πιέσεις σταματημένος μπροστά στο σβηστό φανάρι.
Οι ανεύθυνοι και επιπόλαιοι συμπολίτες του, βγήκαν για βόλτα με το αμάξι την ώρα που εκείνος τρέχει να βγάλει το ψωμί του. Οι ανόητοι.
Πρέπει κάπως να διασχίσει τη λεωφόρο. Χάνει χρόνο. Η αρχή της οικονομίας του λέει πως ο καλύτερος δρόμος είναι ο πιο σύντομος, ο πιο άμεσος, ο πιο γρήγορος. Θα το κάνει. Δεν ανησυχεί για τυχόν συνέπειες της πρωτοβουλίας του. Δεν αμφιβάλει. Όλα θα πάνε καλά. Έχει το δίκιο μαζί του.
Θαρραλέα, βουτάει κάθετα στα δύο ρέματα και εγκλωβίζεται ανάμεσά τους.
‘Έχω δουλεία ρε μαλάκες!’, επεξηγεί στα αναψοκοκκινισμένα αιμοσφαίρια που τον υβρίζουν.
‘Ανοίξτε ρε! Έχω δουλειά!’
Άλλη μια θρόμβωση.
Μια βουλωμένη αρτηρία η Θηβών.
Μια υγρή μάζα υψηλού ιξώδες που προσπαθεί να κυλήσει στο αυλάκι της.
Δύο αντιπαράλληλες σειρές από κάμπιες που κινούνται κυματικά.
Οι επιβάτες του 703, ώρα τώρα προσεγγίζουν στριμωγμένοι την επόμενη στάση. Η οπτική επαφή μαζί της σε συνδυασμό το παράδοξο του Ζήνωνος, η ταύτιση του εισπνεόμενου αέρα κάθε επιβάτη με τον εκπνεόμενο του διπλανού του καθώς και η αίσθηση του εγκλωβισμού γίνονται τσιγγάνικο δοξάρι που γλιστράει σολάροντας στις νευρικές ίνες των περισσοτέρων κάνοντας αβάσταχτη την επιθυμία για φυγή.
‘Άνοιξε ρε Χριστιανέ να κατέβουμε!
Δεν παίρνω ανάσα.
Άνοιξε.
Άνοιξε γαμώ το διάολο μου, γαμώ!
Άνοιξε ρε καριόλη!’
Cause it was One Heavy February
***
Κατ’ επιθυμίαν του πιο γλυκού κομματιού της μπλογκόσφαιρας, επισυνάπτω τη δισκοκριτική για το τελευταίο εγχείρημα του ACQ-Kingdom Broadcasting Network.
Artist:ACQ-Kingdom Broadcasting Network
(ACQ - qArCQ, ομοιάζουν... !)
Album:My ABCs of Beauty and Wellness
(!)
Track list:
1. Fra Giovanni Antonio Carbonaro
2. Battle of Staffarda
3. Mount Sanford (Alaska)
4. Hindujas
5. Port au Port Peninsula
6. ITIH1
7. Dalia Ibelhauptaitė
8. LTU International
9. San Bernardino Mountains
10. Going Down (album)
11. Joseph Goldstein
Με αφετηρία το αεροδρόμιο του Düsseldorf (8), ο Φιλιππινέζος Καλλιτέχνης με το μακροσκελές όνομα μας προσκαλεί να συνταξιδέψουμε, ακολουθώντας την πορεία του, από το ενοχικό σύνδρομο του Χριστιανισμού(1) στην απελευθερωτική διάσταση του Διαλογισμού(11).
Ως γνήσιος gentleman, μας παραχωρεί τη θέα από το φινιστρίνι της θέσης του και τσιμπώντας τα οπίσθια της διερχόμενης αεροσυνοδού, υπερβαίνει τα όρια, παραγγέλνει ένα μπουκάλι ουίσκι και σαν άλλος ήρωας βγαλμένος από τη διαφήμιση του Johnnie Walker, μεταπηδάει από το ένα ηχητικό τοπίο στο άλλο, ακολουθώντας μια πορεία ωρίμανσης, όμοια με αυτή του Blue Label.
Από την αιματηρή μάχη του Staffarda(2), γλιστράει στους λόφους του Sanford(3), και γδέρνει τα γόνατα του στα πετρώδη San Bernardino(9).
Kενά αέρος όπως τα αδρεναλινικά ξεσπάσματα στο Hindujas(4),χαλάνε τη floating διάθεση και δε θυμίζουν σε τίποτα μεταγευματικό πιόμα από την πίπα της ειρήνης, ενώ η ασυνέχεια και η έλλειψη ειρμού στο άλμπουμ είναι δείγματα που η τιμώμενη Dalia Ibelhauptaitė(7) δεν θα ανεχόταν ούτε σε avant-πρόβα. Downbeat για μπιτ(10).
H πολύμηνη καθυστέρηση από την ορισθείσα ημερομηνία κυκλοφορίας ποσώς δικαίωσε τις προσδοκίες μας. Ένα άλμπουμ που αερολιμνάζει στη μετριότητα.
Στην επόμενη πτήση, αντί της ABC του ACQ, θα προτιμήσω μια εταιρία με εξασφαλισμένο χαλαρωτικό εξωτισμό. Κάτι σαν την PAL.
SECAMαμε κι εσένα καλλιτέχνη.
Τhis Album is losing cabin pressure.
And that’s a fact! …που θα ‘λεγε και ο Ηλίας Φραγκούλης.
Το στροβιλιζόμενο αεράκι που αφήνει στο διάβα του, μη προαναγγελθέν τοπικό φαινόμενο ασθενούς εντάσεως και μικρής διάρκειας, τινάσσει την ανθισμένη αμυγδαλιά, τα πέταλα της οποία σκορπούν σα χαρτοπόλεμος στο πεζοδρόμιο.
Εκεί όπου μια χτυπημένη φάλαγγα από κάμπιες σκορπίζει κι εκείνη άναρχα εδώ και κάνα τέταρτο. Η πρωινή έφοδος των περαστικών αποδεκάτισε τη διμοιρία, αλλά οι απώλειες δεν κάμπτουν τη διάθεση για αγώνα στην πορεία προς τη μεταμόρφωση.
Ομόρφυνε και η Μαρία η άσχημη.
(Τι ωραία που περάσαμε τις προάλλες; Γλίτωσε το σπιτικό μου από την απογευματινή ζώνη διασκέδασης. Τρώγαμε και γελούσαμε υπό το φως των κεριών και την ηχητική επένδυση του Satie από το μονοφωνικό ηχειάκι του mp3 player.
Ώσπου ήρθε το ρεύμα, ανάψαν τα φώτα, σβήσαν τα κεριά, άδειασε η κουζίνα, γέμισε το σαλόνι κι άνοιξ’ η τηλεόραση.)
To Hell!
Ο αργοπορημένος με τη νευρική οδήγηση ανεβάζει πιέσεις σταματημένος μπροστά στο σβηστό φανάρι.
Οι ανεύθυνοι και επιπόλαιοι συμπολίτες του, βγήκαν για βόλτα με το αμάξι την ώρα που εκείνος τρέχει να βγάλει το ψωμί του. Οι ανόητοι.
Πρέπει κάπως να διασχίσει τη λεωφόρο. Χάνει χρόνο. Η αρχή της οικονομίας του λέει πως ο καλύτερος δρόμος είναι ο πιο σύντομος, ο πιο άμεσος, ο πιο γρήγορος. Θα το κάνει. Δεν ανησυχεί για τυχόν συνέπειες της πρωτοβουλίας του. Δεν αμφιβάλει. Όλα θα πάνε καλά. Έχει το δίκιο μαζί του.
Θαρραλέα, βουτάει κάθετα στα δύο ρέματα και εγκλωβίζεται ανάμεσά τους.
‘Έχω δουλεία ρε μαλάκες!’, επεξηγεί στα αναψοκοκκινισμένα αιμοσφαίρια που τον υβρίζουν.
‘Ανοίξτε ρε! Έχω δουλειά!’
Άλλη μια θρόμβωση.
Μια βουλωμένη αρτηρία η Θηβών.
Μια υγρή μάζα υψηλού ιξώδες που προσπαθεί να κυλήσει στο αυλάκι της.
Δύο αντιπαράλληλες σειρές από κάμπιες που κινούνται κυματικά.
Οι επιβάτες του 703, ώρα τώρα προσεγγίζουν στριμωγμένοι την επόμενη στάση. Η οπτική επαφή μαζί της σε συνδυασμό το παράδοξο του Ζήνωνος, η ταύτιση του εισπνεόμενου αέρα κάθε επιβάτη με τον εκπνεόμενο του διπλανού του καθώς και η αίσθηση του εγκλωβισμού γίνονται τσιγγάνικο δοξάρι που γλιστράει σολάροντας στις νευρικές ίνες των περισσοτέρων κάνοντας αβάσταχτη την επιθυμία για φυγή.
‘Άνοιξε ρε Χριστιανέ να κατέβουμε!
Δεν παίρνω ανάσα.
Άνοιξε.
Άνοιξε γαμώ το διάολο μου, γαμώ!
Άνοιξε ρε καριόλη!’
Cause it was One Heavy February
***
Κατ’ επιθυμίαν του πιο γλυκού κομματιού της μπλογκόσφαιρας, επισυνάπτω τη δισκοκριτική για το τελευταίο εγχείρημα του ACQ-Kingdom Broadcasting Network.
Artist:ACQ-Kingdom Broadcasting Network
(ACQ - qArCQ, ομοιάζουν... !)
Album:My ABCs of Beauty and Wellness
(!)
Track list:
1. Fra Giovanni Antonio Carbonaro
2. Battle of Staffarda
3. Mount Sanford (Alaska)
4. Hindujas
5. Port au Port Peninsula
6. ITIH1
7. Dalia Ibelhauptaitė
8. LTU International
9. San Bernardino Mountains
10. Going Down (album)
11. Joseph Goldstein
Με αφετηρία το αεροδρόμιο του Düsseldorf (8), ο Φιλιππινέζος Καλλιτέχνης με το μακροσκελές όνομα μας προσκαλεί να συνταξιδέψουμε, ακολουθώντας την πορεία του, από το ενοχικό σύνδρομο του Χριστιανισμού(1) στην απελευθερωτική διάσταση του Διαλογισμού(11).
Ως γνήσιος gentleman, μας παραχωρεί τη θέα από το φινιστρίνι της θέσης του και τσιμπώντας τα οπίσθια της διερχόμενης αεροσυνοδού, υπερβαίνει τα όρια, παραγγέλνει ένα μπουκάλι ουίσκι και σαν άλλος ήρωας βγαλμένος από τη διαφήμιση του Johnnie Walker, μεταπηδάει από το ένα ηχητικό τοπίο στο άλλο, ακολουθώντας μια πορεία ωρίμανσης, όμοια με αυτή του Blue Label.
Από την αιματηρή μάχη του Staffarda(2), γλιστράει στους λόφους του Sanford(3), και γδέρνει τα γόνατα του στα πετρώδη San Bernardino(9).
Kενά αέρος όπως τα αδρεναλινικά ξεσπάσματα στο Hindujas(4),χαλάνε τη floating διάθεση και δε θυμίζουν σε τίποτα μεταγευματικό πιόμα από την πίπα της ειρήνης, ενώ η ασυνέχεια και η έλλειψη ειρμού στο άλμπουμ είναι δείγματα που η τιμώμενη Dalia Ibelhauptaitė(7) δεν θα ανεχόταν ούτε σε avant-πρόβα. Downbeat για μπιτ(10).
H πολύμηνη καθυστέρηση από την ορισθείσα ημερομηνία κυκλοφορίας ποσώς δικαίωσε τις προσδοκίες μας. Ένα άλμπουμ που αερολιμνάζει στη μετριότητα.
Στην επόμενη πτήση, αντί της ABC του ACQ, θα προτιμήσω μια εταιρία με εξασφαλισμένο χαλαρωτικό εξωτισμό. Κάτι σαν την PAL.
SECAMαμε κι εσένα καλλιτέχνη.
Τhis Album is losing cabin pressure.
And that’s a fact! …που θα ‘λεγε και ο Ηλίας Φραγκούλης.
This entry was posted
on Thursday, March 13, 2008 at 5:00 PM.
You can skip to the end and leave a response.
1:25 AMδε το πιστεύω ότι πέτυχες τέτοιο όνομα!!!
σμούτσεν:-Ρ
» Post a Comment