My boss’s dirty laundry
Την προσπέρασα καθώς συνόδευα την Ε. προς την πιάτσα της κεντρικής πλατείας για ταξί. Τα μάτια μου δε σταμάτησαν πάνω της, αλλά ελάχιστα βήματα αργότερα μου είχε γίνει εμμονή.
-‘Πρέπει να γυρίσουμε’ λέω στη Ε., ‘θέλω να δω τι έχει μέσα!’
-‘Ποιό;’, με ρωτάει.
-‘Η βαλίτσα’ απαντάω και κατευθύνομαι προς τους δύο ξεχειλισμένους κάδους.
Σκύβω ανάμεσα τους και πιάνοντάς την από τη χειρολαβή, την απομακρύνω από τους μεταλλικούς της συνοδούς.
-‘Ρε ‘συ, είναι βρώμικη…’, μου λέει η Ε. δυσανασχετώντας.
-‘Πολύ…’ συμπληρώνω με φωνή τρεμάμενη καθώς προσπαθώ να ανοίξω τα σκουριασμένα της κλιπσάκια . ‘Είναι βρώμικη, βαριά και δεν ανοίγει με τίποτα διάολε.’
-‘Παράτα την’, με προτρέπει και μου δίνει ένα χαρτομάντιλο για τα χέρια.
-‘Δεν υπάρχει περίπτωση. Δε φεύγω εάν δε δω τι έχει μέσα’ και πιέζοντας, διαβάζω παράλληλα το ταμπελάκι στην πρόσοψη: ‘Υιοί Δημ. Αντωνόγλου. Αθήναι Ιπποκράτους 11. Τηλ. 614-484 και 614-456’ και εκεί ξαφνικά λυγίζει το οξειδωμένο της πείσμα και το αντικρίζω…
Έμεινα υπνωτισμένος να το χαζεύω. Φώτισε το πρόσωπό μου και άκουσα τις φωνές των Jules και Yolanda.
-What? What is it damn it?
-QarcQ, are we cool?
-…! Oh, we’re cool alright.
This entry was posted
on Wednesday, January 25, 2006 at 4:29 AM.
You can skip to the end and leave a response.
3:03 PMΤι ψάχνεις; Ευτυχώς δεν άκουσες τη Lily. Αυτή κι αν τα βρήκε σκούρα, όταν επιτέλους ανακάλυψε το great whatzit.
11:39 AM
Kid: So, as just a guy who gave another guy a sandwich, you have any philosophical tips or anything, for a guy on a kind-of road trip?
Don: You asking me?
Kid: Yeah.
Don: Well, the past is gone, I know that. The future isn't here yet, whatever it's going to be. So, all there is, is this. The present. That's it.
We're cool alright... ;-)
7:42 AM
Kuk, είμαι βέβαιος ότι γνωρίζεις την προέλευση, τουλάχιστον των μισών Copy από τα 1000 Paste του Ταραντίνο. No more movies for you white-boy. You Bad-Mother-hacker!
Mi.s tripper η αναφορά σας στα ‘τσακισμένα λουλούδια’ πιστοποιεί ότι βρήκατε βάθος ύπαρξης στη συγκεκριμένη ταινία και πολύ με χαροποιεί αυτό. Θα μου πείτε, ήταν αναμενόμενο, ήταν Jarmusch. Όχι σύμφωνα με τον περίγυρό μου, αρκετοί εκ του οποίου δεν ενθουσιάστηκαν καθόλου και κατέληγαν στην κριτική τους σε ατάκες του στυλ: ‘Πού είναι εκείνα τα παλιά καλά ασπρόμαυρα; Δεν είναι Τζάρμους αυτό.’
12:08 PM
(Θα πλατειάσω λίγο, αλλά νομίζω ότι αξίζει)
Σαν να ξεκουράστηκα μ' αυτήν την ταινία Qarcq, ένα περίεργο πράγμα. Δεν ήθελα να τελειώσει. Την είδα με άλλους δύο -επιλεγμένους ειδικά για τη συγκεκριμένη ταινία- φίλους, σε έναν συνοικιακό κινηματογράφο στα Κάτω Πατήσια. Όπου από το δεύτερο μισό της ταινίας και μετά, ο προβολέας ανά τακτά χρονικά διαστήματα έχανε το focus, και τα 2/3 της εικόνας γινόντουσαν μία χρωματιστή θαμπάδα. Φύγαμε χωρίς να έχουμε ενοχληθεί στο ελάχιστο, παρ' ότι κάθε τόσο κάποιος από μας έτρεχε να ειδοποιήσει τον κυριούλη απ' έξω, ο οποίος έβλεπε εκείνη την ώρα χορευτικά στο Mega channel και με τη σειρά του πήγαινε να ειδοποιήσει τον άλλον κυριούλη στο room με τον προτζέκτορα, ο οποίος δεν έπαιρνε χαμπάρι γιατί πολύ πιθανώς να έβλεπε κι εκείνος το ίδιο χορευτικό.
Ασπρόμαυρος ή μη, Jarmusch είναι αυτός. Όταν μπαίνεις στο πετσί του (ή αυτός στο δικό σου) ακόμα και περιστατικά σαν κι αυτά, γίνονται κομμάτι άλλης πραγματικότητας. ;-)
1:33 AM
You are cool alright...η τύχη με έφερε από εδώ.
» Post a Comment